గోరింటాకు

 

 గోరింటాకు

 అసలే ఆషాడం...ఎవరి చేతులు చూసినా ఎర్రగా గోరింటాకు. ఆడ మనసు, పల్లెల్లో పెరిగి- రక్తంలో మరిగిన సంస్కృతి - గోరింటాకు కావాలని

మొరాయించింది. మేహెంది నాకు ఇష్టం లేదు, ఏదో ఔషదం చేతికి పులుముకున్నట్టు ఉంటుంది. రెండు రోజులు

పోయాకా సగం చెరిగిపోయి,

 

వికారంగా కనిపిస్తుంది. ఈ మహా నగరంలో గోరింటాకా? మొక్క కనిపిస్తే, పీకేసి ఆ చోటులోఒంటి స్థంబం మేడ కట్టేస్తారు. అయినా సరే,

కావాల్సిందే! అంతే. 'లేడికి లేచిందే పరుగు...' కుదురూ కుంపటి ఉన్న ఘటమయితేగా.

మా అపార్ట్మెంట్ వెనుక ఇంట్లోనే, గోరింటాకు చెట్టుంది. కాని వాళ్లెప్పుడూ, కుంటి సాకులు చెప్పి ఇవ్వరు. ఇవాళా, అంతే అయ్యింది, బయట

కూర్చున్నావిడ- పండదని, లోపల ఉన్నావిడ- దొండ పాదు పాకింది, అందదని - చెప్పారు. ఇంకొంచం ముందుకి వెళితే, అపార్ట్మెంట్ ప్రహరీ

అంతా గోరింటాకు చెట్లే. అడక్కుండా కోసుకునే అలవాటు నాకు లేదు. వాచ్మాన్ని అడిగితే, పైన ఉన్నావిడ అవి వేసుకుందని, కోస్తూ చూస్తే,

శ్రావ్యంగా తిడుతుందని చెప్పాడు. పోనీ ఆవిడనే అడుగుదామంటే, లేదు. అసలు టైం పాస్ కి గొడవలు పెట్టుకోడానికి కాకపొతే, రోడ్డు మీద

గోరింటాకు చెట్లు వెయ్యడం ఎందుకు, వచ్చే పోయే వాళ్ళని తిట్టి పొయ్యడం ఎందుకు? అదేదో వాళ్ళ ఇంట్లోనే వేసుకుంటే, ఇన్ని తిప్పలు

ఉండవు కదా, ఇదో రకం మనుషులు, వద్దులే, అని ముందుకు వెళ్ళిపోయాను.

ఆ ఇల్లు అటు వైపు వెళ్ళినప్పుడల్లా, పదకొండేళ్ళు గా చూస్తున్నా. ఇంటి చుట్టూ సెంటు జాజి, గన్నేరు, నంది వర్ధనం, మందార, ఉసిరి, గోరింట

చెట్లు. చూడ ముచ్చటగా ఉంటుందా ఇల్లు- పాత తరహాలో కట్టి కొత్త హంగులు లేకపోయినా.., అడిగి చూద్దామని, అడిగితే, ఒక చక్కటి ఇల్లాలు

బయటికొచ్చి, కోసుకోమ్మా... అంది. హమ్మ, ప్రాణం లేచొచ్చింది, కోసుకుని, ధన్యవాదాలు చెప్పి వచ్చాను. ఇంటికొచ్చాకా, మా అత్తగారు

ఎప్పుడూ, వేసే ప్రశ్నే వేసారు, 'అమ్మాయ్, చేట్టేక్కావా ...గోడేక్కావా ?' , అని. ఆవిడకి నా మీద అంత నమ్మకం. లేదండీ, కొమ్మలు క్రిందికే

ఉన్నాయి అని చెప్పాను. మా చిన్నప్పటిలా రోట్లో వేసి రుబ్బడానికి లేదుగా. మిక్సి మాతను ఆశ్రయించాను. తర్వాత... ఏముందండీ, ఎన్ని

కబుర్లు చెప్పినా మీకు ముచ్చట తీరదుగా,....మళ్లీ కలుద్దాం, నేను కష్టపడి తెచ్చుకున్న గోరింటాకు పెట్టుకోవాలి కదా మరి !